Drie weken kreeg ik mail van de hulphondorganisatie. Helaas nog niet het blije 'er komt een pup aan'-mailtje, maar wel gelukkig wat meer duidelijkheid over het traject. De eerste stap zou het zoeken van een trainer in mijn regio zijn. Het goede nieuws is dat deze waarschijnlijk is gevonden! Het minder goede nieuws is dat diegene pas na de zomervakantie met mij aan de slag zou kunnen. Heel erg balen wel, de komende twee maanden zal er dus nog geen pup komen :(
Maar goed, dit geeft mij wel extra de tijd om het geld bij elkaar te krijgen. Kun je nog iets missen? Het zou me enorm helpen als je iets kunt doneren!
Ook geeft het me extra tijd om te zorgen dat ik mezelf weer wat meer op de rit heb voor de pup komt. De hulphond is mijn grootste motivatie in herstel: als ik voor een pup wil zorgen, moet ik ook goed voor mezelf zorgen. Ik moet fysiek in staat zijn met hem of haar te wandelen. Helaas gaat herstel met vallen en opstaan, en ben ik momenteel flink op mijn snufferd aan het gaan. Ik doe mijn uiterste best er weer wat bovenop te komen.
Vaak voelt de strijd eindeloos en eenzaam. De gedachte dat ik het na de zomer niet meer alleen hoef te doen maar mijn eigen hulphondje aan mijn zijde heb, helpt me enorm. Ik kijk er ZO erg naar uit.
Ondertussen verzamel ik ook al wat puppy-spulletjes. Ik heb een grote roze hondenmand gekregen, die nu veelvuldig getest wordt door Ravy. Ook heb ik zelf twee hondenriemen gemacrameed! Die hangen vast bij de kapstok, helemaal ready voor de pup. Één in puppy-maat, en één voor als de pup geen pup meer is!
Comments