Woensdag kreeg ik het telefoontje dat mij uit mijn dagenlange spanning verloste. Twee violen en een trommel en een fluit: er zijn twee puppy's door de puppytest gekomen! Ik ben méga blij!!!! Er is nog iemand die een hulphond uit dit nestje krijgt, dus er waren twee geschikte pups nodig. En dat is dus het geval! Het zijn beide teefjes, en een van de twee wordt mijn hulphond.
Na overleg met de fokker hebben we een afspraak gemaakt om de pup op te halen: vrijdag 27 oktober, over 5 dagen! Ik kan niet wachten, ik wil haar zó graag zien.
Tegelijkertijd vind ik het allemaal ontzettend spannend. Ik slaap al een aantal nachten erg slecht, wat ik totaal niet van mezelf gewend ben. Gelukkig kon ik afgelopen nacht weer een aantal uurtjes maken. Dit wordt mijn eerste hond, dus ik kan me soms best wel onzeker voelen. Ga ik wel een goed baasje zijn? Kan ik haar wel goed opvoeden? Ik probeer mezelf eraan te herinneren dat dat wel goed moet komen. Ik lees veel theorie, ik word intensief begeleid, en ik ben ontzettend gemotiveerd.
Donderdag heb ik kennisgemaakt met de trainer vanuit de hulphondenschool. Dat was erg fijn, ook om me even te kunnen voorbereiden op de komst van de pup. Ik kreeg ook een welkomstpakketje, met daarin onder andere het allereerste hulphond-hesje! Ik kon het niet laten, en móést hem gewoon even door Nika, onofficiële hulpkat, laten passen. Geen zorgen, heb alleen gauw een fotootje gemaakt en weer uitgetrokken hoor!
Vandaag zijn Jeroen en ik wezen puppyshoppen. We hebben onder andere wat speeltjes, een draagzak (zie foto voor een proefritje met Ravy), en andere praktische spulletjes gekocht. Ik ben nog bezig met een bench te regelen via Marktplaats, en morgen gaan we kijken voor een hondenfietskar.
Ook ben ik al wat bezig geweest in huis met het wegwerken van kabeltjes om het allemaal puppyproof te maken.
Het is een flinke onderneming zo, die voorbereidingen op het pupje! En dan is ze er nog niet eens, kun je nagaan haha.
De afgelopen dagen was de spanning bijna niet te doen zo hoog. Ik merk dat het gelukkig vandaag al wat minder is, waardoor ik ook weer wat minder chaotisch en in overdrive ben. Dat is wel fijn om te merken. De eetstoornis laat wel flink van zich horen, ik heb weer een enorme behoefte aan wat meer grip of controle op alles, en de eetstoornis denkt me daarbij te kunnen helpen. Maar juist nu is het zo belangrijk om daar niet in mee te gaan, en te laten zien dat ik dit ook aankan zonder te vluchten in eetstoornisgedrag. Dus dat doe ik ook!!